فرشته کوچک ما شادیسا

دختر گلم خدا رو هزار مرتبه شکر میکنم  الان که دارم این پست رو مینویسم یکماه از مهد رفتن شما میگذره. معمولا ساعت هشت و نیم توی مهد هستی تا صبحانه رو به اتفاق دوستات بخوری و من معمولا بین ساعت یک و نیم تا دو بعدازظهر به دنبالت میام. هر روز دختر گلم با اشتیاق و علاقه به مهد میره و حتی موقع برگشتن بازم بهانه مربی مهربونش و مهدکودک رو میگیره. حتی یک روز بخاطر جدا شدن از خاله صدیقه (یا به قول خودت خاله صدیگه) یه عالمه گریه کردی و یکی از مربیهای مهربون مهد بعنوان جایزه بهت یه جعبه ماژیک رنگی داد تا آروم بگیری و حواست پرت شه!!! و قبول کنی با مامان به خونه بیای. *** این هم چند تا عکس در صبحگاه های قبل از مهدکودک  ...

شادیسا گلی من دوشنبه 24 شهریور 93  برای اولین بار به مهدکودک رفتی. از چند روز قبل شروع به آماده سازیت کرده بودم. شبها بعنوان قصه، برات داستان نی نی جون رو تعریف میکردم که به مهدکودک رفته بود و اونجا حسابی بازی کرده و بهش خوش گذشته بود.... تو هم مثل همیشه با اشتیاقی باور نکردنی به داستان گوش میدادی. اصلا زمانی که داریم برات قصه میگیم با چنان شوقی چشم به لبهامون می دوزی که انگار میخوای هر کلمه رو از بین لبهامون بدزدی و ضبط کنی. انگار قصه و ماجرا و آدمهاش تو رو جادو میکنن!!! حتی برات یه کتاب هم در مورد اولین تجربه مهدکودک خریدم که اون رو هم خیلی دوست داشتی و شب قبل از رفتن به مهد، بنا به درخواست خودت اون رو سه یا چهار بار برات خوندم. ...

شیرینم نمیدونم این خصوصیت همه آدمهاست، یا فقط مختص یه منه ، که همیشه قبل از اینکه وارد یه مرحله جدید از زندگی بشم، خیلی خیلی از مواجهه باهاش می ترسم و اضطراب دارم. همه اش فکرهای جورواجور توی مغزم می چرخه و قدرت تصمیم گیری رو ازم سلب میکنه. یکی از این تصمیمات مهم ، تصمیم برای برگشت به کارم بود. اینکه اصلا نمیدونستم آیا تو آمادگی رفتن به مهدکودک رو داری؟ آیا دوری و جدایی از من روی روحیه حساست تأثیر بدی نمیگذاره؟ از مدتها قبل، مدیر سابقم مدام بهم تلفن میکرد و می پرسید کی به سر کارت بر میگردی؟ انگار نه انگار که من استعفا داده بودم و خونه نشین شده بودم! همش ازم میپرسید بیمه بیکاریت کی تموم میشه؟؟؟ من ...

دلبندم به نظرم از شیر گرفتن، یکی از دغدغه های اصلی یه مادره.  به نظر من تاثیری که از نظر روحی و روانی روی مادر و بچه داره ، در هیچ یک از مقاطع زندگیشون اتفاق نمیفته. خیلی خیلی سخته که بچه از مادر یه چیزی رو طلب کنه و مادر با وجود اینکه میتونه تقاضاش رو برآورده کنه، اما از بچه دریغ میکنه. به نظر من فشار روانیش روی مادر صد برابر بچه است. با اینکه اطرافیان همیشه گریه ها و بیتابیهای بچه رو می بینند، کسی به دل پر سوز مادر توجهی نداره. بذار یه اعتراف کنم : همیشه  " از شیر گرفتنت" برام یه کابوس بود !!! حتی نمیتونستم تصور بی تابیهات رو بکنم. چون خیلی خیلی از نظر روحی وابسته شیرم بودی. هیچوقت شیر رو جایگزین غذا ...